Hallo

Jarenlang had ik het gevoel dat de pijn die ik voelde in mijn lichaam, de zogenaamde traumasporen er gewoon bij hoorden. En dat de druk die ik mezelf oplegde normaal was. Ik deed heel erg mijn best om te leven naar hoe het heurde. Hard werken, hard studeren en vooral negeren van mijn lichamelijke signalen.

Ik was er een meester in geworden en had steeds meer maskers nodig om mezelf overeind te houden, want ja al die ballen moesten wel in de lucht blijven van al mijn rollen als moeder, collega, ondernemer, partner, muzikant, vriendin, etc....... en aangeven dat het me even niet lukte, dat bestond niet in mijn hoofd. Ik moest flink zijn.

Ik dacht dat ik moest leren om de druk beter te kunnen dragen. Wat natuurlijk nog meer druk gaf en nog meer vage klachten. 

Ik voelde mij diep van binnen steeds eenzamer en ellendiger.  Geen tijd om bij stil te staan, maar doorgaan.......de lessen werden steeds harder en agressiever, totdat mijn lichaam NEE zei en ik volledig uitgeput met een Bore-out en Complex PTSS thuiskwam te zitten.  

Daaronder in die put kon ik omhoog kijken en kon ik de tijd nemen om echt te gaan werken aan mijzelf. Ik had al van alles gedaan hoor, maar het nooit echt geïntegreerd, die aandacht en tijd had ik het nooit gegeven. Nu mocht ik stilstaan, letterlijk en figuurlijk bij mijzelf en ook bij dat kleine meisje, mijn innerlijke kind. Ik heb ruim de tijd genomen om 'dwars door drek te gaan' en mijn schaduwen aan te kijken en mijn patronen te doorbreken. Ik kreeg inzicht in mijn destructieve saboteurs en overlevingsmechanismen.

Als er diploma's hadden bestaan voor Overleven, mezelf Saboteren en altijd maar Doorzetten, dan was ik daarop cumlaude afgestudeerd.  Ik ben zonder dat ik dat eerst besefte emotioneel verwaarloosd geweest in aandacht in mijn jonge jaren, ik ben een zogenaamd "niemandskind" en heb daardoor een arsenaal aan Overleving Strategieën ontwikkeld om mij staande te houden in de 'grote onveilige mensenwereld'. Dit in combinatie met de nodige trauma's en  hoogsensitiviteit  was een heerlijke cocktail om uiteindelijk uit te vallen.

Als doorzetter, die diep van binnen erg onzeker en introvert is, bleef ik gaan, en gaan en nog eens gaan om mijn hongergevoel naar waardering en erkenning te stillen. Compleet over mijn eigen grenzen, tot mijn draagkracht uitgeput was. Ik had zoveel stress waar ik niet mee kon omgaan, en dat beïnvloedde mijn leven enorm. Echter wist ik dat gewoon niet. 

Want 'stress hebben is gewoon normaal ... toch? 

Dat ongezonde stress en negatieve gedragingen een sluimerend iets is, dat we vaak pas opmerken wanneer het eigenlijk al te laat is, dat deel wordt je niet verteld. Niet weten wat het was, hoe het mij beïnvloedde, en hoe ik ermee moest omgaan zorgde er dan ook voor dat ik jarenlang op mijn reservetank heb gefunctioneerd. 

Ik wist niet wie ik was, ik was een 'niemand'  en was diep ongelukkig. 

Om mijn lichaam te helen en het leven te leiden waar ik naar verlangde, werd ik door mijn bore-out 'gedwongen' om naar binnen te keren en moest ik loslaten wat me niet verder bracht. En versterken wat wel werkt en dat aandacht gaan geven. Ik mocht mezelf een nieuw verhaal vertellen. Ik mocht mezelf aandacht geven en vriendelijk worden voor mezelf, ik mocht mijn saboteurs bedanken en loslaten. 

Er ging een innerlijke wereld voor me open en ik leerde dat de verbinding met mijn lichaam leidend is in alles wat ik nodig heb om fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel in balans te komen.

Ik leerde verbanden leggen tussen fysieke, mentale, emotionele & energetische klachten en blokkades. Ik kwam los van negatieve patronen en gedachten en ik vond daar mijn grootste kracht en heling.

Ik werd de schrijver van mijn eigen levensverhaal en mocht het boek dicht doen wat mij niet meer diende. 

Als jij je bewust bent van wie je bent, wat je wilt en wat werkt voor jou, dan kun jij de schrijver worden van jouw ideale leven. Dat is de sleutel tot een leven vol energie en een leven waarin jij iedere uitdaging aan kan.

Nu ik zelf mijn hart volg en de regie over mijn leven heb, wil ik niets liever dan andere hardwerkende vrouwen helpen de schrijver te worden van hun leven. En dat doe ik door jouw onbewuste in beweging te brengen door middel van de programma's die ik heb ontwikkeld binnen Aandachttogo in combinatie met de online begeleiding.  Dus voor uren praten en jarenlange dure trajecten ben je bij mij niet aan het goede adres, ik leer jou juist om zelf aan de slag te gaan en te ontdekken wat werkt voor jou!

Elk traject waarin ik zie dat iemand weer gaat stralen en moeiteloos het leven gaat leiden wat bij haar past, daar word ikzelf ook intens gelukkig van. Daar doe ik het voor. Machtig mooi!

Dus wil jij de regie over jouw leven, wil jij echt zelf aan de slag, wil jij aandacht voor jezelf en wil jij gaan voor duurzame verandering?

Dan ben je bij mij aan het goede adres!  Niet voor niks heet mijn bedrijf    Aandachttogo